ԱՅՍՐ, ԱՆԴՐ, ԱՆԴՐ ՔԱՆ...

Հետաքրքրական է որ, այս գրութիւնը, արեւմտահայերէն լեզուին կենսունակութեան մարտահրաւէր - սպառնալիք մը, ցարդ տեղ չէ գտած արեւմտահայ մամլոյ մէջ. բնագիրը անգլերէն է, թարգմանաբար տեսնելով ֆրանսալեզու եւ արեւելահայ լրատուութեան մէջ, որոշեցի ես ինքս թարգմանել յուսալով, որ արեւմտահայ մամլոյ մէջ պիտի հրատարակուի։ Եթէ սխալներ կան՝ ներող եղէք. ո՛չ հայագէտ եւ ո՛չ թարգմանիչ եմ։ Պարզապէս արեւմտահայ լեզուին ապագայով մտահոգ սփիւռքահայ մըն եմ. մաղթեմ այս աշխատանքը խնդրին քննարկման սկիզբ մը կ'ըլլայ։ Պ.Տ. «Արեւմտահայերէնը կորստեան շեմին.- ԵՈՒՆԵՍՔՕ-ի ճանաչումը եւ աքսորեալ լեզուի ժամանակակից գրականութեան հարցը» Դալար Շահինեան ( Western Armenian in Peril: UNESCO’s Recognition and the Question of Contemporary Literature in the Exilic Language ) Բոլոր իրաւունքները վերապահուած են « Critics Forum »-ի, 2010. Այս տարուան (2010, թրգմ.) փետրուարին՝ արեւմտահայերէնը ներառուեցաւ ԵՈՒՆԵՍՔՕ-ի «Աշխարհի վտանգուած լեզուներու ելեկտրոնային աթլաս»-ին ( UNESCO online Atlas of World Languages in Danger )[1] մէջ, վտանգուածութե

Կարդալով պարոն Յ. Նալպանտեանի գրութիւնը «Ազատ Հայ»ի ելեկտրոնային էջերուն մէջ ( http://www.azad-hye.net/article/article_view.asp?re=884laz16 ), ճիշդ հակառակ կարծիքը կ’ուզեմ յայտնել, թէ ինչո՞ւ պէտք չէ մեր մականունները հայացնել, երբ գրած է « մանաւանդ երբ կը խօսինք մեր ազգային դիմագիծի կամ պատկանելիութեան պահպանման ու զարգացման վերաբերող որեւիցէ յոյժ կարեւոր հարցի մը շուրջ »։ Մեր օսմանեան, ռուսական կամ պարսկական ծագումով մականունները անմիջականօրէն առնչուած են մեր պատմութեան հետ, իւրաքանչիւր մականուն, ազգանուն, կենդանի պատմութիւն մը, վաւերագրական մըն է հայ ժողովուրդին համար։ Պիտի ուզէի իմանալ պարոն Նալպանտեանի ապրած երկրին մէջ, իր ոչ հայ շրջանակէն ներս, ներկայիս քանի՞ն իր նախնիներէն եկող մականունին ասպարէզին մէջ է։ Գրելով « Բայց մենք, որպէս Եղեռնի յաջորդող երրորդ եւ չորրորդ սերունդի ներկայացուցիչներ՝ արդեօք կ՛աշխատի՞նք նոյն գործը, որով կը կոչուէին մեր մեծ նախահայրերը »։ Արդեօ՞ք իւրաքանչիւր համալսարանական, հայ կամ ոչ, իր առաջին գործին հետ, իր հօրմէ ստացած մականունն ալ պէտք է փոխէ, կամ գործի